7 oktober 2014
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
06 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Queenstown
Tien over 7 in de prachtige ochtend. Ik heb de was al bij elkaar gezocht en Marijke is Lyla aan t voeden. De kraamhulp en haar dochter, hmmm leuke titel voor n boek.
De zon komt op boven Arthurs point. De berg waar we tegen aan kijken. Marijkes huis ligt tegen de heuvel op, ze kijkt in een dal en het wordt omring door andere bergtopjes. Daar tegenaan zijn dan ook weer allerlei huisjes geplakt. Een beetje een onwerkelijke wereld. Boven jar ook onder je.
We zijn ondertussen goed uitgerust van onz reis. Die ging eigenlijk perfect. 26 i.p.v. 36 uur reizen scheelt natuurlijk veel. Datgene waar vooral Wout bang voor was is dan toch gebeurt. We hadden in Dubai maar anderhalf uurde tijd om over te stappen. UUiteindelijk was dat nog maar n uurtje. Wat bleek namelijk! Aangekomen in Christchurch waren onze koffers niet daar. Het kan ook in Melbourne gebeurt zijn. Ook daar hadden we niet zoveel tijd.
Geweldig, het hele gezin zonder koffers. Dan masr wat lenen bij de rest van de familie.
Die familie, dat was iets geweldigs. Carrie kwam al naar ons toegerend op de parkeerplaats waar we de huurauto moesten inleveren.
nou ja, niet echt naar ons toegerend, meer naar haar broertje. Prachtig en ontroerend om te zien. Aan de overkant stond Marijke met haar bundeltje in de armen. De rest kan ik niet goed uitleggen, dat is een gevoel en kan ik niet beschrijven.
De jongens kwamen er aangelopen en we waren eindelijk compleet.
zo heb ff pauze moeten nemen om mijn kleindochter in slaap te krijgrn zodat Marijke nog wat kan slapen.
Dus de reis ging hartstikke goed en dat hele stuk van Christchurcb tot Queenstown ook, behalve voor Linda. Zooo zielig. Ze voelde zich in het vliegtuig van Melbourne tot Christchurch al niet zo geweldig. Het was so wie so maar n klein vliegtuig en de daling en de landing ging niet echt smooth.
op het vliegveld van Christchurch was ze misselijk en moest ze al overgeven. Dan nov 6 uur in de auto en ze had vroeger al last van wagenziekte. Daarbij kapotmoe. Eindresultaat, niets van de rit meegemaakt alleen maar de plastic zakken volgemaakt. Nou ja vol, er was op een geveven moment niet zoveel meer.
Met zn allen naar Marijkes huis waar ik jammer grenoeg nog geen cadeautjes kon gaan geven. Ddie had ik prachtig verdeeld in alle koffers. Slim he.
Het was zondag daarom was iedereen thuis, ook de jongens die voor ons gekookt hebben.
Gisteren zijn we met Lyla meegegaan voor haar controle bij een bevriende huisarts die naar haar heupjes wilde kijken. Omdat ze zolang in spreidstand heeft gelegen kan ze een heupdysplasie hebben. Ze vond inderdaad dat de rechter heupkom afweek van de li. Heel fijn dat we me te Mafijke meekonden wNt ze mag nog niet autorijden en bovendien zijn zo n dingen niet e ht leuk om alleen te doen. Later zijn we om half 3 naar een medisch centrum gegaan waar die arts al had doorgegeven dat er een echo gemaakt moest worden. Ja daar gaan we dan als nieuwbakken oma. De eerste zorgjes. En inderdaad ze zagen een duidelijk verschil. Niets om echt ongerust over te worden. Ze moet nu 2 weken grotere luiers om met een stoffen luier erin, zodat haar beentjes in spreidstand komen. Daarna gaan ze weer verder kijken. Inwikkelen, wat ze prettig vond is dus niet meer aan de orde.
Daarnanaar het huisje van Carrie gegaan. Dat hadden we ook nog niet gezien. Hier is het weer een ander uitzicht. Nou je zult het er maar mee moeten doen. Uitzicht over het Wakatipu meer door n hele glaswand.
Mike ging voor ons koken, chili a la Mike. HEERLIJK. maar nog heerlijker is heg gesnater van iedereen door elkaaf heen. Het gegiechel van de meisjes, de discussies onddr t eten. Het zijn toch allemaal Smansjes he. Opa weer met Lyla op schoot. Vasthouden dit, dacht ik. Vooral vasthouden en koesteren. Het is goed zo. Het gemis valt na 1 dag alweer totaal weg en zijn we weer n normaal gezin.
De zon komt op boven Arthurs point. De berg waar we tegen aan kijken. Marijkes huis ligt tegen de heuvel op, ze kijkt in een dal en het wordt omring door andere bergtopjes. Daar tegenaan zijn dan ook weer allerlei huisjes geplakt. Een beetje een onwerkelijke wereld. Boven jar ook onder je.
We zijn ondertussen goed uitgerust van onz reis. Die ging eigenlijk perfect. 26 i.p.v. 36 uur reizen scheelt natuurlijk veel. Datgene waar vooral Wout bang voor was is dan toch gebeurt. We hadden in Dubai maar anderhalf uurde tijd om over te stappen. UUiteindelijk was dat nog maar n uurtje. Wat bleek namelijk! Aangekomen in Christchurch waren onze koffers niet daar. Het kan ook in Melbourne gebeurt zijn. Ook daar hadden we niet zoveel tijd.
Geweldig, het hele gezin zonder koffers. Dan masr wat lenen bij de rest van de familie.
Die familie, dat was iets geweldigs. Carrie kwam al naar ons toegerend op de parkeerplaats waar we de huurauto moesten inleveren.
nou ja, niet echt naar ons toegerend, meer naar haar broertje. Prachtig en ontroerend om te zien. Aan de overkant stond Marijke met haar bundeltje in de armen. De rest kan ik niet goed uitleggen, dat is een gevoel en kan ik niet beschrijven.
De jongens kwamen er aangelopen en we waren eindelijk compleet.
zo heb ff pauze moeten nemen om mijn kleindochter in slaap te krijgrn zodat Marijke nog wat kan slapen.
Dus de reis ging hartstikke goed en dat hele stuk van Christchurcb tot Queenstown ook, behalve voor Linda. Zooo zielig. Ze voelde zich in het vliegtuig van Melbourne tot Christchurch al niet zo geweldig. Het was so wie so maar n klein vliegtuig en de daling en de landing ging niet echt smooth.
op het vliegveld van Christchurch was ze misselijk en moest ze al overgeven. Dan nov 6 uur in de auto en ze had vroeger al last van wagenziekte. Daarbij kapotmoe. Eindresultaat, niets van de rit meegemaakt alleen maar de plastic zakken volgemaakt. Nou ja vol, er was op een geveven moment niet zoveel meer.
Met zn allen naar Marijkes huis waar ik jammer grenoeg nog geen cadeautjes kon gaan geven. Ddie had ik prachtig verdeeld in alle koffers. Slim he.
Het was zondag daarom was iedereen thuis, ook de jongens die voor ons gekookt hebben.
Gisteren zijn we met Lyla meegegaan voor haar controle bij een bevriende huisarts die naar haar heupjes wilde kijken. Omdat ze zolang in spreidstand heeft gelegen kan ze een heupdysplasie hebben. Ze vond inderdaad dat de rechter heupkom afweek van de li. Heel fijn dat we me te Mafijke meekonden wNt ze mag nog niet autorijden en bovendien zijn zo n dingen niet e ht leuk om alleen te doen. Later zijn we om half 3 naar een medisch centrum gegaan waar die arts al had doorgegeven dat er een echo gemaakt moest worden. Ja daar gaan we dan als nieuwbakken oma. De eerste zorgjes. En inderdaad ze zagen een duidelijk verschil. Niets om echt ongerust over te worden. Ze moet nu 2 weken grotere luiers om met een stoffen luier erin, zodat haar beentjes in spreidstand komen. Daarna gaan ze weer verder kijken. Inwikkelen, wat ze prettig vond is dus niet meer aan de orde.
Daarnanaar het huisje van Carrie gegaan. Dat hadden we ook nog niet gezien. Hier is het weer een ander uitzicht. Nou je zult het er maar mee moeten doen. Uitzicht over het Wakatipu meer door n hele glaswand.
Mike ging voor ons koken, chili a la Mike. HEERLIJK. maar nog heerlijker is heg gesnater van iedereen door elkaaf heen. Het gegiechel van de meisjes, de discussies onddr t eten. Het zijn toch allemaal Smansjes he. Opa weer met Lyla op schoot. Vasthouden dit, dacht ik. Vooral vasthouden en koesteren. Het is goed zo. Het gemis valt na 1 dag alweer totaal weg en zijn we weer n normaal gezin.
-
06 Oktober 2014 - 22:29
Wies:
Hallo fam Smans
Hoop dat de koffers
in middels weer terecht zijn dat krijg je met korte overstap
geniet weer verder van jullie samenzijn
Veel plezier
Groetjes Wies en Jan
-
07 Oktober 2014 - 07:13
Gemma:
Wat een mooi verhaal, zo compleet alleen zonder koffers, dat is helemaal niet belangrijk op dit moment, ze komen wel na. Linda wat jammer dat je zo ziek bent tijdens de reis. Geniet maar lekker met z'n allen. Gelukkig heeft moeder Marijke nu een geweldige kraamhulp in huis en kan zij lekker nog even op krachten komen. Heel veel groetjes vanuit Nieuwstadt aan iedereen. Opa het niet de bedoeling dat je alleen met je kleindochter op schoot gaat zitten!! Wat een mooi gezicht die foto waar broer en zus zich na lange tijd ontmoet. Gaat vooral mooie foto's, zodat we vanuit hier ook een beeldvorming hebben.
Groetjes Gemma -
07 Oktober 2014 - 10:00
Eric Breidenbach:
Ik begrijp dat nu alles weer goed gaat. Linda kan weer eten zodat haar maag weer gevuld is. Opa duimpje wil veel met Lyla slapen en knuffelen. Klinkt allemaal geweldig. Ik ben het met Gemma eens, stuur inderdaad maar veel foto's door zodat wij hier in Nederland een voorstelling kunnen maken van de omgeving waar jullie zitten. Heeft Tim trouwens al met zijn zusters gevochten want dat heeft hij toch ook gemist. hahaha ..... Iedereen de groeten en tot schrijvens. Gr. Eric -
07 Oktober 2014 - 10:50
Maria Geenen:
Wat zijn jullie bofkonten, met zijn allen kunnen genieten van zoiets wonderlijks.
Geniet van de warmte samen en de prachtig omgeving, kun je nog heeeel lang op teren.
Nog een prachtige tijd gewenst vanaf hier. John en Maria. -
07 Oktober 2014 - 12:47
Daphne En Peter:
Jaaaaaaa hoooooooooooorrrrr, je hebt het alwéér voor elkaar. Tranen met tuiten.
Prachtverslag en geniet, geniet, geniet, hou het vast! Dikke knuffels
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
